تکبر سبب از دست دادن امکانات زندگى است

انسان در صورتى در زندگى موفق خواهد بود که بتواند همکارى دیگران را جلب کند، افراد منزوى که تلاشهاى آنها تنها جنبه فردى دارد یا شکست مى‏خورند و یا موفقیت ناچیزى نصیبشان مى‏شود و از آنجا که تکبر انسان را به انزوا مى‏کشاند طبعا موفقیت او را در صحنه زندگى ناچیز مى‏کند.

در حدیثى از امام امیرمؤمنان على(ع) مى‏خوانیم: «بکثرة التکبر یکون التلف; فزونى تکبر مایه اتلاف(اسباب موفقیت) است‏».

این سخن را به گونه دیگرى نیز مى‏توان تفسیر کرد و آن اینکه بسیارى از جنگها و خونریزى‏ها و ویرانى‏ها از تکبر و استکبار سرچشمه مى‏گیرد، گروهى خودخواه زمام امور کشورهاى جهان را به دست مى‏گیرند و هر یک مى‏خواهد بر دیگران برترى‏جویى کند و همین امر سبب درگیرى میان آنان مى‏گردد، خونهاى بى گناهان در این راه ریخته مى‏شود و خانه‏ها ویران مى‏گردد.

گاه تکبر به صورت گروهى ظاهر مى‏شود و نژاد خود را برتر از نژادهاى دیگر مى‏پندارد و همین برترى‏جویى نژادى یکى از اسباب مهم جنگها در طول تاریخ بوده است.

برترى‏جویى نژاد ژرمن یکى از علل عمده بروز جنگهاى جهانى بود که میلیونها کشته و مجروح و میلیاردها میلیارد، زیان و ضرر به جاى گذاشت.

کوتاه سخن اینکه: اگر ضایعات تکبر را در روح و جسم انسان و در زندگى فردى و اجتماعى او مورد بررسى قرار دهیم خواهیم دید که هیچ صفتى از صفات ذمیمه، تا این حد ویرانگر نبوده و پیامدهاى شوم نداشته است.