تکبر سبب از دست دادن امکانات زندگى است
انسان در صورتى در زندگى موفق خواهد بود که بتواند همکارى دیگران را جلب کند، افراد منزوى که تلاشهاى آنها تنها جنبه فردى دارد یا شکست مىخورند و یا موفقیت ناچیزى نصیبشان مىشود و از آنجا که تکبر انسان را به انزوا مىکشاند طبعا موفقیت او را در صحنه زندگى ناچیز مىکند.
در حدیثى از امام امیرمؤمنان على(ع) مىخوانیم: «بکثرة التکبر یکون التلف; فزونى تکبر مایه اتلاف(اسباب موفقیت) است».
این سخن را به گونه دیگرى نیز مىتوان تفسیر کرد و آن اینکه بسیارى از جنگها و خونریزىها و ویرانىها از تکبر و استکبار سرچشمه مىگیرد، گروهى خودخواه زمام امور کشورهاى جهان را به دست مىگیرند و هر یک مىخواهد بر دیگران برترىجویى کند و همین امر سبب درگیرى میان آنان مىگردد، خونهاى بى گناهان در این راه ریخته مىشود و خانهها ویران مىگردد.
گاه تکبر به صورت گروهى ظاهر مىشود و نژاد خود را برتر از نژادهاى دیگر مىپندارد و همین برترىجویى نژادى یکى از اسباب مهم جنگها در طول تاریخ بوده است.
برترىجویى نژاد ژرمن یکى از علل عمده بروز جنگهاى جهانى بود که میلیونها کشته و مجروح و میلیاردها میلیارد، زیان و ضرر به جاى گذاشت.
کوتاه سخن اینکه: اگر ضایعات تکبر را در روح و جسم انسان و در زندگى فردى و اجتماعى او مورد بررسى قرار دهیم خواهیم دید که هیچ صفتى از صفات ذمیمه، تا این حد ویرانگر نبوده و پیامدهاى شوم نداشته است.
