هدیه اى که خداى عالم به مشتاقان خود مى دهد
أ وحى الله إ لى بعض الصدیقین أ ن لى عبادا من عبیدى یحبونى و أ حبهم و یشتاقون إ لى و أ شتاق إ لیهم و یذکرونى و أ ذکرهم ....
خداى تعالى به یکى از صدّیقان وحى فرمود:
مرا بندگانى است که دوستم دارند و من دوستشان دارم ، مشتاق منند و من مشتاق آنانم ، به یاد منند و من به یاد آنانم ... کمترین چیزى که به ایشان مى دهم سه چیز است :
اوّل : پرتوى از نور خود را در دلهایشان مى افکنم که بدان سبب از من خبردار مى شوند چنان که من از آنان خبر دارم .
دوّم : اگر آسمانها و زمینها و هر آنچه در آسمانها و زمینهاست در ترازوهاى آنها باشد در برابر ارزش آنها کم مى بینم .
سوّم : به آنان روى مى آورم و کسى که من به او روى آورم آیا فکر مى کنى کسى مى داند که چه مى خواهم به او بدهم ؟