حدیث ثقلین
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله :
انّى تارک فیکم الثقلین
کتاب اللّه و عترتى اءهل بیتى
فانّهما لن یفترقا حتى یردا علىّ الحوض
الحمدللّه و سبحانک اللّهمّ صلّ على محمّد و آله
مظاهر جمالک وجلالک
و خزائن اءسرار کتابک الذى تجلّى فیه الاحدیّة بجمیع اءسمائک حتى المستاءثر منها
الذى لا یعلمه غیرک
و اللعن على ظالمیهم اءصل الشجرة الخبیثه .
و بعد اینجانب مناسب مى دانم که شمّه اى کوتاه و قاصر در باب ثقلین تذکر دهم ، نه از حیث مقامات غیبى و معنوى و عرفانى که قلم مثل منى عاجز است از جسارت در مرتبه اى که عرفان آن بر تمام دائره وجود از ملک تا ملکوت اعلى و از آنجا تا لاهوت و آنچه در فهم من و تو ناید سنگین و تحمل آن فوق طاقت ، اگر نگویم ممتنع است . و نه از آنچه بر بشریت گذشته است از مهجور بودن از حقایق مقام والاى ثقل اکبر و ثقل کبیر که از هر چیز اکبر است جز ثقل اکبر که اکبر مطلق است و نه از آن چه گذشته است بر این دو ثقل از دشمنان خدا و طاغوتیان بازیگر که شمارش آن براى مثل منى میسّر نیست با قصور اطّلاع و وقت محدود، بلکه مناسب دیدم اشاره اى گذرا و بسیار کوتاه از آن چه بر این دو ثقل گذشته است بنمایم .
شاید جمله ((لن یفترقا حتّى یردا عَلَىَّ الحوض )) اشاره باشد بر اینکه بعد از وجود مقدّس ‍ رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله وسلّم هرچه بر یکى از این دو گذشته است بر دیگرى گذشته است و مهجوریت هریک مهجوریت دیگرى است تا آنگاه که این دو مهجور بر رسول خدا در حوض وارد شوند. و آیا این حوض مقام اتّصال کثرت به وحدت است و اضمحلال قطرات در دریااست یا چیز دیگر که به عقل و عرفان بشر راهى ندارد! و باید گفت آن ستمى که از طاغوتیان بر این دو ودیعه رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله گذشته بر امّت مسلمان بلکه بر بشریت گذشته است که قلم از آن عاجز است .
و ذکر این نکته لازم است که حدیث ثقلین متواتر بین جمیع مسلمین است و کتب اهل سنت از صحاح ششگانه تا کتب دیگر آنان با الفاظ مختلفه و موارد مکرّره از پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله به طور متواتر نقل شده است و این حدیث شریف حجت قاطع است بر جمیع بشر به ویژه مسلمانان مذاهب مختلف و باید همه مسلمانان که حجّت بر آنان تمام است جوابگوى آن باشند و اگر عذرى براى جاهلان بى خبر باشد براى علماى مذاهب نیست .
اکنون ببینیم چه گذشته است بر کتاب خدا این ودیعه الهى و ماترک پیامبر اسلام صلى اللّه علیه و آله وسلّم .
مسائل اسف انگیزى که باید براى آن خون گریه کرد، پس از شهادت حضرت على علیه السّلام شروع شد.