جابر بن عبدالله انصارى گوید:
چند روزى مى شد که رسول خدا غذا نخورده بود و لذا به شدت گرسنه شده و تحمل آن برایش دشوار گردیده بود، به خانه هر یک از همسران خود که رفت چیزى براى خوردن نیافت پس به خانه دخترش فاطمه رفته و گفت : دخترم ! آیا در خانه تو چیزى پیدا مى شود که بخورم و رفع گرسنگى نمایم ؟
فاطمه گفت : نه ، به خداوند سوگند چیزى یافت نمى شود، جان من و على به فدایت باد.
پس پیامبر از نزد دخترش خارج شد و در این حال یکى از کنیزان فاطمه که سخنان او را با پدرش شنیده بود، دو گرده نان با مقدارى گوشت براى آن حضرت فرستاد، فاطمه علیهاالسلام آنها را گرفته و در زیر کاسه اى قرار داده و گفت : به خداوند سوگند که من رسول خدا صلى الله علیه و آله را در خوردن این غذا، بر خودم و دیگران مقدم مى دارم . و این در صورتى بود که خود آنها در خانه به یک وعده غذا احتیاج داشتند. سپس حضرت فاطمه علیهاالسلام حسن و حسین را فرستاد تا پیامبر را بازگردانند، هنگامى که پیامبر بازگشت ، فاطمه علیهاالسلام به او گفت : خدا مقدارى غذا براى ما فرستاد که من آن را براى شما نگه داشته ام . رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: آن را براى من بیاور. پس فاطمه علیهاالسلام کاسه را برداشت و مشاهده کرد که به جاى آن دو قرص نان و کمى گوشت ، مقدار زیادى نان و گوشت در زیر آن وجود دارد و دریافت که آن را خداوند متعال براى ایشان فرستاده است ، پس حمد و ثناى خداوند را به جاى آورد و بر پیامبر خدا صلوات و درود فرستاد و آن غذا را در مقابل رسول خدا گذارد.
هنگامى که رسول خدا صلى الله علیه و آله آن طعام را دید حمد و ثناى خدا را به جاى آورد و به فاطمه گفت : این غذا را از کجا آورده اى ؟ فاطمه گفت : آن را خداوند متعال فرستاده است ، که خداوند اگر اراده کند روزى بى حساب خود را به هر که خواهد عطا نماید.
پس از آن رسول خدا صلى الله علیه و آله کسى را به دنبال على علیه السلام فرستاد و هنگامى که او نیز حاضر شد، پیامبر، على ، فاطمه ، حسن و حسین و عموم زنان پیامبر از آن طعام خوردند تا سیر شدند.
فاطمه علیهاالسلام مى فرمود: با وجود اینکه از آن طعام این همه خورده شد، باز هم آن کاسه مملو از غذا بود، پس آن را در میان همسایگان توزیع کردم ، همانا خداوند برکت و خیر کثیرى در آن غذا قرار داده بود.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » hadi ( یکشنبه 89/11/17 :: ساعت 9:47 عصر )

 حسن بن زیاد عطار گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم :
آیا قول پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله که فرمود: فاطمه علیهاالسلام زنان بهشت مى باشد، به این معناست که او سرور و سید زنان زمان خود بوده است ؟
امام صادق علیه السلام فرمود: حضرت مریم علیهاالسلام سرور زنان زمان خود بوده است ، و فاطمه علیهاالسلام سرور تمام زنان بهشتى ، از اولین و آخرین آنها مى باشد.
پس پرسیدم : معنى فرمایش رسول خدا صلى الله علیه و آله که گفت : حسن و حسین سرور جوانان بهشت هستند، چیست ؟
امام فرمود: به خداوند سوگند آن دو، سرور و بزرگ تمام جوانان بهشت ، از اولین و آخرین آنها هستند.

 امام على علیه السلام فرماید: فاطمه علیهاالسلام به رسول خدا صلى الله علیه و آله گفت :
اى پدر! من تو را در روز قیامت کجا ملاقات خواهم نمود؟
پیامبر فرمود: اى فاطمه ! در آن روز مرا در بهشت در حالى ملاقات خواهى نمود که پرچم الحمدلله در دستانم قرار دارد، من آن روز امت خود را در نزد خدا شفاعت خواهم کرد.
فاطمه گفت : پدرجان ! اگر توو را در آنجا ملاقات نکردم در کجا خواهم دید؟
پیامبر فرمود: در کنار حوض کوثر، در حالى که امت خود را از آن سیراب مى نمایم .
فاطمه گفت : اى پدر! اگر در آنجا نیز ملاقات ننمودم ؟
پیامبر فرمود: در نزد پل صراط و در حالى که ایستاده و مى گویم : پروردگارا! امت مرا سلامت بدار.
فاطمه گفت : و اگر در آنجا تو را ندیدم ؟
پیامبر فرمود: مرا در لبه پرتگاه جهنم خواهى دید در حالى که امت خود را از آن نجات مى بخشم .
پس فاطمه علیهاالسلام از این بشارتها مسرور و شادمان گردید.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » hadi ( یکشنبه 89/11/17 :: ساعت 9:39 عصر )

 رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
خداوند به سبب غضب فاطمه علیهاالسلام غضب مى کند و به خشنودى او خشنود مى گردد.

 رسول خدا صلى الله علیه و آله فرماید:
همانا خداوند متعال از میان زنان جهان چهار تن را فضیلت و برترى داده است . مریم ، آسیه ، خدیجه و فاطمه (سلام الله علیهم ).

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرماید:
حسن و حسین پس از من و پدرشان ، بهترین مردم زمین و مادرشان فاطمه برترین زنان زمین است .

 رسول خدا صلى الله علیه و آله در تاءویل آیه 12 از سوره تحریم که فرماید: مریم ابنت عمران اءلتى اءحصنت فرجها... فرموده است :
همانا فاطمه علیهاالسلام نیز عفت خویش را پاس داشت ، پس خداوند آتش را بر خاندان و فرزندان او حرام گردانید.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » hadi ( یکشنبه 89/11/17 :: ساعت 9:35 عصر )

.
ام ابیها(ع )

دنیاست چو قطره اى و، دریا، زهرا

کى فرصت جلوه دارد اینجا، زهرا

قدرش بود امروز نهان چون دیروز

هنگامه کند و لیک فردا، زهرا

خالق چو کتاب خلقت انشا فرمود

عالم جو الفبا شد و معنى ، زهرا

((احمد)) که خدا گفت به مدحش : لولاک

کى میشدى آفریده ، لولا، زهرا

((طاها)) و ((على )) دو پیکران دریایند

و آن برزخ مابین دو دریا، زهرا

او سر خدا و لیلة القدر نبى است

خیر دو سرا، درخت طوبى ، زهرا

بر تخت جلال ، از همه والاتر

بر مسند افتخار، یکتا، زهرا

در ((آل کسا)) محور شخصیتهاست

مابین ((آب )) و ((بعل )) و ((بنیها)) زهرا

سر سلسله نسل پیمبر کوثر

سرچشمه نور چشم طاها، زهرا

تنها نه همین مادر سبطین است او

فرمود نبى : ((ام ابیها))زهرا

آن پایه که دیروز پیمبر بنهاد

امروز نگهداشته برپا، زهرا

از ((احمد)) و ((مرتضى )) چه باقى ماند

از مجمعشان ، شود چو منها، زهرا

حرمت بنگر که در صفوف محشر

یک زن نبود سواره الا زهرا

هنگام شفاعت چو رسد روز جزا

کافى است براى شیعه ، تنها، زهرا

حیف است (حسانا) که در آتش بسوزد

آن شیعه که ورد اوست : زهرا، زهرا

دنیاست چو قطره اى و، دریا، زهرا

کى فرصت جلوه دارد اینجا، زهرا

قدرش بود امروز نهان چون دیروز

هنگامه کند و لیک فردا، زهرا

خالق چو کتاب خلقت انشا فرمود

عالم جو الفبا شد و معنى ، زهرا

((احمد)) که خدا گفت به مدحش : لولاک

کى میشدى آفریده ، لولا، زهرا

((طاها)) و ((على )) دو پیکران دریایند

و آن برزخ مابین دو دریا، زهرا

او سر خدا و لیلة القدر نبى است

خیر دو سرا، درخت طوبى ، زهرا

بر تخت جلال ، از همه والاتر

بر مسند افتخار، یکتا، زهرا

در ((آل کسا)) محور شخصیتهاست

مابین ((آب )) و ((بعل )) و ((بنیها)) زهرا

سر سلسله نسل پیمبر کوثر

سرچشمه نور چشم طاها، زهرا

تنها نه همین مادر سبطین است او

فرمود نبى : ((ام ابیها))زهرا

آن پایه که دیروز پیمبر بنهاد

امروز نگهداشته برپا، زهرا

از ((احمد)) و ((مرتضى )) چه باقى ماند

از مجمعشان ، شود چو منها، زهرا

حرمت بنگر که در صفوف محشر

یک زن نبود سواره الا زهرا

هنگام شفاعت چو رسد روز جزا

کافى است براى شیعه ، تنها، زهرا

حیف است (حسانا) که در آتش بسوزد

آن شیعه که ورد اوست : زهرا، زهرا

 ابوجعفر طبرى امامى در دلائل الامامة از امام صادق علیه السلام روایت کرده است :
حضرت فاطمه علیهاالسلام روز سه شنبه ، سوم ماه جمادى الثانى سال یازدهم هجرى از دنیا رحلت نمود. علت وفات آن حضرت همان ضربه اى بود که قنفذ غلام عمر به امر او وارد کرده بود.
حضرت زهرا به علت آن ضربه محسن را سقط نمود و بدین جهت به شدت بیمار شد و اجازه نداد احدى از آن افرادى که وى را اذیت کرده بودند نزد او وارد شوند.
آن دو نفر که از اصحاب پیامبر خدا بودند (ابوبکر و عمر) از حضرت على علیه السلام تقاضا نمودند فاطمه براى ایشان شفاعت نماید.
حضرت امیر براى آنان اجازه گرفت و به حضور آن حضرت رفتند و گفتند: اى دختر پیغمبر! حال شما چطور است ؟
فرمود: خداى را شکر، خوبم . آنگاه به ایشان فرمود: آیا نشنیدید که پیامبر خدا مى فرمود: فاطمه پاره اى از تن من است ، کسى که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و کسى که مرا اذیت کند خداوند را اذیت کرده ؟ گفتند: شنیده ایم .
فرمود: به خداوند سوگند که شما مرا اذیت کرده اید. آنان از نزد فاطمه خارج شدند در حالى که آن بانو همچنان بر آنان خشمناک بود.
محمد بن همام مى گوید: روایت شده : حضرت فاطمه در روز بیستم جمادى الاخر از دنیا رحلت نمود. عمر مبارکش هجده سال و هشتاد و پنج روز بود. حضرت على علیه السلام آن بانو را غسل داد. به هنگام غسل دادن وى غیر از حضرت على علیه السلام ، حسنین علیهماالسلام ، زینب ، ام کلثوم ، فضه خادمه و اسماء بنت عمیس کسى دیگر حضور نداشت . آنگاه جنازه آن بانو را شبانه با حضور حسنین علیهماالسلام به جانب بقیع حمل نمودند و نماز بر بدن مبارک خواندند، کسى از فوت ایشان مطلع نشد، احدى از مردم بر بدن آن بانو نماز نخواند مگر آن افرادى که گفته شد. على علیه السلام بدن مبارکش را در روضه مقدسه دفن و موضع قبرش را پنهان کرد. صبح آن شبى که فاطمه علیهاالسلام را دفن نمودند اثر چهل قبر جدید در قبرستان بقیع مشاهده مى شد.
هنگامى که مسلمانان از رحلت حضرت فاطمه آگاه و متوجه بقیع شدند با چهل قبر جدید مواجه گردیدند، نتوانستند قبر حضرت زهرا را از میان آن چهل قبر تشخیص دهند.
عموم مردم از این مصیبت ضجه کردند و یکدیگر را ملامت نمودند و گفتند: پیغمبر شما بیش از یک دختر یادگارى ننهاد، فاطمه رحلت کرد و دفن شد و شما به هنگام مردنش ‍ حاضر نشدید، نماز بر جنازه اش نگذاشتید و محل قبر او را هم نمى دانید!
زعماى قوم گفتند: گروهى از زنان مسلمان را احضار کنید که این قبرها را بشکافند تا جنازه فاطمه را به دست بیاوریم و بر بدن او نماز بخوانیم و قبرش را زیارت کنیم .
هنگامى که خبر این توطئه به گوش حضرت على بن ابى طالب علیه السلام رسید، در حالى آمد که خشمناک ، چشمان مبارکش سرخ ، رگهاى گردنش بیرون زده ، قباى زردرنگى پوشیده بود که آن را به هنگام غضب و ناراحتى مى پوشید و دست بر ذوالفقار گرفته بود، آمد تا وارد بقیع شد. شخصى به میان مردم رفت و گفت : این على بن ابى طالب است که با این حالت آمده و سوگند مى خورد که اگر یک سنگ از این قبور جابجا شود شمشیر را در میان همه شما بگذارد و تا آخرین نفر شما را نابود نماید.
عمر در حالى که با یارانش بود، با حضرت امیر علیه السلام ملاقات کرد و گفت :
اى ابوالحسن ! چه منظورى دارى ؟ به خداوند سوگند ما قبر فاطمه را مى شکافیم و بر جنازه اش نماز مى گزاریم .
حضرت امیر لباسهاى وى را گرفت و او را از جاى برکند و بر زمین زد و فرمود:
اى ابن السوداء! من حق (یعنى مقام خلافت ) خود را بدین جهت از دست دادم که مبادا مردم از دین خویش برگردند.
اما درباره قبر فاطمه : به حق آن خدایى که جان على در دست قدرت اوست اگر تو و یارانت راجع به این قبرها عملى انجام دهید زمین را از خون شما سیراب خواهم کرد. عمر! از این خیال درگذر!
پس از عمر ابوبکر با حضرت امیر ملاقات نمود و گفت :
اى ابوالحسن ! تو را به حق پیغمبر اسلام و آن کسى که بالاى عرش است سوگند مى دهم که از عمر دست بردارى ، زیرا ما از انجام دادن عملى که تو نمى پسندى خوددارى مى کنیم .
راوى مى گوید: على علیه السلام عمر را رها کرد و مردم پراکنده شدند و به دنبال مقصود خود بازنگشتند.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » hadi ( یکشنبه 89/11/17 :: ساعت 11:36 صبح )