خداوند کودکان را دوست دارد
عَنْ أَبِى عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ علیه السلام :
(یَا رَبِّ أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ عِنْدَکَ فَقَالَ حُبُّ الْأَطْفَالِ فَإِنَّ فِطْرَتَهُمْ عَلَى تَوْحِیدِی فَإِنْ أُمِتْهُمْ أُدْخِلْهُمْ بِرَحْمَتِی جَنَّتِی ).
موسى بن عمران در مناجات خود به خداوند عرض کرد:
پروردگارا! کدام عمل نزد تو افضل است ؟
فرمود: دوست داشتن اطفال ، چه من آنها را بر فطرت توحیدى آفریدم ؛
و اگر آنها را بمیرانم به لطف و رحمت خود آنها را داخل بهشت مى کنم .

صداى تو بر من مخفى نیست
آنگاه که حضرت داود علیه السلام به حج آمد چون به عرفات حاضر شد و کثرت مردم را در عرفات مشاهده کرد، بالاى کوه رفت و تنها مشغول دعا و راز و نیاز شد.
چون از مناسک حج فارغ شد، جبرئیل به نزد او آمد و گفت :
اى داود! پروردگارت مى فرماید: چرا بالاى کوه رفتى ؟ آیا گمان کردى که صدائى به سبب صداى دیگر بر من مخفى مى گردد؟
سپس جبرئیل داود را به سوى (جدّه ) و از آنجا او را به دریا بُرد تا رسید به سنگى و آن را شکافت ، ناگاه در آن سنگ کرمى ظاهر شد، آنگاه جبرئیل گفت : اى داود! پروردگارت مى فرماید که :
صداى این کرم را در میان این سنگ در قعر این دریا مى شنوم و غافل نیستم ، تو گمان کردى که صداهاى بسیار، مانع شنیدن صداى تو مى شود؟

بهشت جاى یکتا پرستان است
حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند:
چون روز قیامت شود، خداوند تبارک و تعالى امر مى فرماید کسانى را که اعمال زشتى داشته اند، بسوى آتش دوزخ ببرند. پس آنان مى گویند: چگونه ما را به آتش مى افکنى در حالى که ما تو را به یگانگى شناخته ایم و اقرار به توحید کردیم ؟
آنگاه خداوند مى فرماید:
اى ملائکه من ! به عزّت و جلالم سوگند که هیچ موجودى را نیافریدم که در نزد من بهتر از کسانى باشد که اقرار به یکتایى من دارند چه جز من خدایى نیست . و بر من حق است که یکتاپرستان را به آتش نسوزانم ؛ بندگانم را به بهشت داخل کنید.

قبل از اینکه بخواهید عطا خواهم کرد
سهل بن سعد انصارى مى گوید:
از پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله راجع به آیه 46، سوره قصص که : (تو در کنار طور نبودى زمانى که ما ندا دادیم ) سئوال نمودم ؟
حضرت در جواب فرمود: خداوند عالم دو هزار سال قبل از خلقت بنى آدم بر روى برگ درخت (آس ) که نهالى خوشبو است مطلبى نوشت و آن را روى عرش گذاشت آن گاه ندا داد:
اى امت محمّد! به درستى که رحمت من بر غضبم پیشى گرفته است .
قبل از آنکه بخواهید به شما عطا خواهم کرد، و پیش از آنکه طلب آمرزش نمائید شما را مى آمرزم .
پس هر کدام از شما مرا ملاقات کند و شهادت دهد که معبودى جز من نیست و گواهى دهد که محمّد صلى الله علیه و آله بنده و فرستاده من است ، او را به رحمت خویش داخل بهشت خواهم کرد.

منم بخشنده مهربان
خداى تبارک و تعالى مى فرماید:
کسانى که براى ثواب و پاداش من اعمالى انجام مى دهند نباید به اعمال خود متکى باشند، زیرا اگر آنان در تمام عمرشان کوشش کنند و در راه عبادت من خود را به زحمت و رنج افکنند باز قصور و کوتاهى کرده اند. و در عبادتشان به حقیقت بندگیم چنانچه سزاوار مقام الوهیت من باشد نرسند، نسبت به آنچه از من طلب مى کنند که کرامت و نعمت در بهشت و رفعت به درجات عالى در جوار رحمتم باشد.
ولى تنها به رحمتم باید اعتماد کنند و به فضل من امیدوار باشند و به وسیله خوش گمانى به من اطمینان کنند. که در این صورت رحمت من ایشان را دریابد و رضوانم به آنها برسد و آمرزشم بر آنها لباس گذشت پوشاند.
زیرا منم خداى رحمان و رحیم و بدین نام ، نامیده شده ام .